νεοθωμισμός

Φιλοσοφικό ρεύμα οριζόμενο και ως νεοσχολαστική φιλοσοφία, που αναπτύχθηκε τον 19o αι. μέσα από την παιδεία του καθολικισμού ως αντίδραση κατά της θεωρίας των αισθημάτων και του φαινομενισμού της σύγχρονης φιλοσοφίας. Το ρεύμα αυτό σύγκειται στην επανεξέταση των βασικών θεμάτων του θωμισμού σε μια προσπάθεια πιο σύγχρονης επεξεργασίας του. Επίσημη εμφάνιση αυτής της κίνησης μπορεί να θεωρηθεί η Εγκύκλιος Aeterni Patris του Λέοντα ΙΓ’ το 1874, και κυριότερα κέντρα διάδοσης της τα διάφορα καθολικά πανεπιστήμια. Από τους σύγχρονους νεοθωμιστές η γνωστότερη μορφή είναι ο Ζακ Μαριτέν, αλλά σημαντική είναι και η συμβολή των Αντονέν - Νταλμάς Σερτιλάνζ και Μαντονέ.

* * *

ο [θωμισμός]

(φιλοσ.) νεώτερη μορφή τού θωμισμού, επίσημης θεοφιλοσοφίας τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.